2276

hadith

Aboo Sa’eed (moge Allah tevreden met hem zijn) vertelde dat:
Een groep metgezellen van de Profeet (vrede zij met hem) was op reis en ze kwamen aan bij een Arabische stam. Ze vroegen gastvrijheid, maar de stam weigerde hen te ontvangen. Toen werd de leider van de stam gebeten (door een slang of gestoken door een schorpioen), en ze probeerden hem met allerlei middelen te genezen, maar niets hielp. Toen zei een van hen: “Misschien kunnen we naar die groep mensen gaan die bij ons verblijven; misschien heeft een van hen iets om te helpen.”

Ze gingen naar hen toe en zeiden: “O mensen, onze leider is gebeten en we hebben van alles geprobeerd, maar niets helpt. Heeft een van jullie iets om te genezen?” Een van de metgezellen antwoordde: “Ja, ik kan een ruqyah (genezing door middel van verzen) doen, maar jullie weigerden ons gastvrijheid, dus ik zal het pas doen als jullie ons een beloning geven.” Ze kwamen overeen een kudde schapen te geven.

Toen spuugde hij op de wond en reciteerde de openingsvers (Al-Fatihah): ‘Alle lof behoort Allah, de Heer der werelden’ en het was alsof de man bevrijd was van zijn boeien; hij stond op en liep zonder enige pijn. Ze gaven hen de beloning die was overeengekomen. Sommigen van hen zeiden: “Laten we het verdelen.” De metgezel die de ruqyah had gedaan zei: “Wacht, totdat we naar de Profeet (vrede zij met hem) gaan en hem vragen wat hij ons beveelt te doen.”

Toen ze naar de Profeet (vrede zij met hem) gingen en hem het verhaal vertelden, zei hij: “Hoe wist je dat het een genezing (ruqyah) was?” Daarna zei hij: “Jullie hebben het goed gedaan. Verdeel de beloning en houd ook een deel voor mij.” De Profeet (vrede zij met hem) lachte.

Bron: Sahih Al-Bukhari (2276)

Uitleggen

• De metgezellen, moge Allah tevreden met hen zijn, wilden graag de mening van de Profeet vragen, moge God hem zegenen en vrede schenken, in al hun nieuwe zaken, zelfs als het schijnbaar een goede daad was, totdat hij het goedkeurde of verbood.
• “en het was alsof de man bevrijd was van zijn boeien”, wat een spreekwoord is dat betekent: zijn pijn stopte onmiddellijk, alsof hij met een touw was vastgebonden en ervan werd losgemaakt.
• Dit geeft aan dat hoewel de hele Koran gezegend is, er specifieke verzen zijn die bijzonder geschikt zijn voor genezing en ruqya.
• Het verhaal toont ook dat het toegestaan is om een beloning te ontvangen voor het uitvoeren van ruqya.
• Het benadrukt de vroomheid van de metgezellen, die niets wilden aannemen voordat zij de islamitische juridische uitspraak erover wisten.
• Deze hadith bevestigt dat het toegestaan is om ruqya te verrichten met ayat uit de Koran, en dat Soerat al-Fatiha bevat genezing. Om deze reden wordt deze soera ook wel “al-Shafiya” (de genezer) genoemd.

**Let op**: Hoewel ruqya effectief kan zijn, is het niet toegestaan om medische behandelingen te negeren.

(Lees de deugd van Soera Al-Fatihah)

عن أبي سعيد الخدري رضي الله عنه قال: انْطَلَقَ نَفَرٌ مِن أَصْحَابِ النَّبيِّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ في سَفْرَةٍ سَافَرُوهَا، حتَّى نَزَلُوا علَى حَيٍّ مِن أَحْيَاءِ العَرَبِ، فَاسْتَضَافُوهُمْ فأبَوْا أَنْ يُضَيِّفُوهُمْ، فَلُدِغَ سَيِّدُ ذلكَ الحَيِّ، فَسَعَوْا له بكُلِّ شَيءٍ، لا يَنْفَعُهُ شَيءٌ، فَقالَ بَعْضُهُمْ: لو أَتَيْتُمْ هَؤُلَاءِ الرَّهْطَ الَّذِينَ نَزَلُوا؛ لَعَلَّهُ أَنْ يَكونَ عِنْدَ بَعْضِهِمْ شَيءٌ، فأتَوْهُمْ، فَقالوا: يا أَيُّهَا الرَّهْطُ، إنَّ سَيِّدَنَا لُدِغَ، وَسَعَيْنَا له بكُلِّ شَيءٍ، لا يَنْفَعُهُ؛ فَهلْ عِنْدَ أَحَدٍ مِنكُم مِن شَيءٍ؟ فَقالَ بَعْضُهُمْ: نَعَمْ، وَاللَّهِ إنِّي لَأَرْقِي، وَلَكِنْ وَاللَّهِ لَقَدِ اسْتَضَفْنَاكُمْ فَلَمْ تُضَيِّفُونَا، فَما أَنَا بِرَاقٍ لَكُمْ حتَّى تَجْعَلُوا لَنَا جُعْلًا ، فَصَالَحُوهُمْ علَى قَطِيعٍ مِنَ الغَنَمِ، فَانْطَلَقَ يَتْفِلُ عليه، وَيَقْرَأُ: (الحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمِينَ)، فَكَأنَّما نُشِطَ مِن عِقَالٍ، فَانْطَلَقَ يَمْشِي وَما به قَلَبَةٌ، قالَ: فأوْفَوْهُمْ جُعْلَهُمُ الَّذي صَالَحُوهُمْ عليه، فَقالَ بَعْضُهُمْ: اقْسِمُوا، فَقالَ الَّذي رَقَى: لا تَفْعَلُوا حتَّى نَأْتِيَ النَّبيَّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ فَنَذْكُرَ له الَّذي كَانَ، فَنَنْظُرَ ما يَأْمُرُنَا، فَقَدِمُوا علَى رَسولِ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ فَذَكَرُوا له، فَقالَ: وَما يُدْرِيكَ أنَّهَا رُقْيَةٌ؟ ثُمَّ قالَ: قدْ أَصَبْتُمْ، اقْسِمُوا، وَاضْرِبُوا لي معكُمْ سَهْمًا. فَضَحِكَ رَسولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ.

أخرجه البخاري (2276).

فوائد:

• كان الصَّحابةُ رَضيَ اللهُ عنهم يَحرِصون على أخْذِ رَأيِ النَّبيِّ صلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ في كلِّ ما يَستجِدُّ مِن أُمورِهم، حتَّى ولو كان عمَلًا صالحًا في ظاهرِه، حتَّى يُقِرَّه أو يَنْهى عنه.
• «فَكَأنَّما نُشِطَ مِن عِقَالٍ»، وهو مثل يقصد به: انقطَعَتْ آلامُه فَورًا كأنَّما كان مَربوطًا بحَبْلٍ وأُطلِقَ منه.
• وفيه: دَليلٌ على أنَّ القرآنَ وإنْ كان كلُّه مَرجُوَّ البَرَكةِ، ففيه ما يَختَصُّ بالرُّقيةِ دونَ جَميعِه.
• وفيه: دليل جواز أخْذُ الأُجرَةِ على الرُّقيةِ.
• وفيه: تَورُّعُ الصَّحابةِ عن أخْذِ شَيءٍ قبْلَ مَعرِفةِ الحكْمِ الشَّرعيِّ فيه.
• وفي الحديثِ: جواز الرُّقيةُ بِشَيْءٍ مِن كِتابِ اللهِ تعالَى، وأنَّ سُورةَ الفاتِحَةِ فيها شِفَاءٌ؛ ولِهَذا مِن أسمائِها (الشَّافيةُ).

ملاحظة: بالرغم من أن الرقية لها تأثيرها الملاحظ (أو غير الملاحظ) إلا أنه لا يجب إهمال العلاجات الطبية.